iKot, czyli sztuka mruczenia

Czy dom bez kota - najedzonego, dopieszczonego i należycie docenionego - zasługuje w ogóle na miano domu? Przecież nie ma nic bardziej miękkiego, nic, co dawałoby skórze odczucie większej delikatności i niepowtarzalności, niż ciepłe i falujące kocie futro. Te dwa jakże banalne zdania zapisały się w historii literatury, a wypowiedzieli je niezależnie od siebie, dwaj wielcy pisarze Mark Twain i Guy de Maupassant. Dlaczego? Bo to byli prawdziwi "kociarze"!

Jakiś czas temu, inny wielki wielbiciel kotów, znany niemiecki dziennikarz i felietonista Eugen Skasa - Weiss  (1905-1977) napisał, że "szczytem szczęścia dla kota jest uwaga, rozmowa, pieszczoty i miłość ze strony człowieka; a dla ludzi nic nie może być pochlebniejszego niż przywiązanie istoty tak dalece niezależnej." Czy można jeszcze coś w temacie kotów dodać? Te trzy zdania wyczerpują według mnie, całą kocią filozofię każdego wielbiciela tych zwierząt.

A dlaczego o tym piszę, ponieważ od wczoraj zamieszkała z nami, w naszym domku na Grądach, piękna kotka perska Kiana z hodowli Shariwari*PL. Jeszcze nie minęła doba od kiedy mieszka z nami a już dzielę się tą radosną dla nas wiadomością.

Kiana to rasowa kotka perska. A persy jak wiadomo to prawdziwi domatorzy i kocia arystokracja. Kot perski to kot, który spośród wszystkich swoich mruczących kuzynów wykazuje największy stopień udomowienia. To kanapowiec wręcz doskonały, który pieszczoty kocha nade wszystko. Persy to swego rodzaju iKoty wśród zwykłych kotów. To koty ... z metką Apple.

Persy to koty bardzo spokojne, cierpliwe, pozbawione agresji, więc są doskonałymi partnerami do zabawy aczkolwiek należy pamiętać, że ich zrywy do zabawy to raczej tylko chwilowe przerwy w wylegiwaniu się kanapie lub kolanach opiekuna. Nasza kotka perska będzie mieszkała z inną prześliczną kotką rasy dachowiec grądecki o imieniu Molly. 

Na zakończenie przytoczę jeszcze jedną sentencję. Jak powiedział kiedyś Oscar Wilde, ludzi można z grubsza podzielić na dwie kategorie: miłośników kotów i osoby poszkodowane przez los. I chyba trzeba się z tym pogodzić...